`
Het fotografische beeld is bewust onscherp afgedrukt en representeert een grijs gangenstelsel waarop deur- en raamopeningen uitkomen. Door deze ‘ramen’ zien we telkens een romantisch getint, enigszins clichématig landschap. Zo kijk je in het groene vlak uit op naaldbomen en bergkammen weerspiegeld in een rimpelloos bergmeer, het gele vlak biedt een vlammende zonsondergang achter een brandende vuurtoren en het zalmkleurige gedeelte deel van de gang gunt je een blik op een (onbewoond?) eiland waarop palmbomen prijken.
Het zijn ondefinieerbare plekken, die we allemaal denken te kennen. Mumenthaler ontleende de beelden aan bestaande posters en ansichtkaarten. Ze kocht zo nodig het beeldrecht, fotografeerde ze opnieuw, maar nu geplaatst in een maquette van haar eigen hand. Doordat zij als fotograaf verschillende standpunten ten opzichte de maquette en de zich toegeëigende foto’s heeft ingenomen, lijk je je als toeschouwer van haar werken telkens in vergelijkbare, maar significant andere situaties te bevinden. Alsof je bent verdwaald. Van de idyllische plaatjes die je door de ramen in Mumenthalers foto’s waarneemt, blijft onduidelijk of je met een schilderij van doen hebt of met een ‘werkelijk’ zicht op buiten: is de rand om het picturale landschap een raamkozijn of een lijst om een schildering? En kijk je niet naar de verdubbeling van de gang waarin je je bevindt?
De handgemaakte maquettes hebben we digitaliseert. Samen met de kunstenares hebben we eerst samples gemaakt om te zorgen voor een goed en voorspelbaar eindresultaat. De panelen zijn rechtstreeks geprint op Dibond en daarna voorzien van een matte epoxy coating. De panelen zijn eerst met een raamwerk gemonteerd in stenen nissen, zodat de panelen vandalismebestendig zijn.